 04-08-2011
|
Ilja Booij is lid bij de wielervereniging Swift-Leiden, heeft trainingsbegeleiding bij WebTrainer en doet mee aan WebTrainer BergOp 2011. Eén van de doelen van dit jaar is het rijden van de TransAlp 2011 en finishen bij de 1e 50 deelnemers in het eindklassement. Ilja heeft ons een verslag toegezonden dat hieronder is geplaatst. Wil je echt weten hoe het rijden van de TransAlp is, dan moet je dit zeker lezen.
|
|
De Schwalbe-TOUR-Transalp 2011. In één week 926 km en 19.494 hm over 22 bergpassen.
Het is alweer 3 1/2 week geleden dat de Transalp afgelopen is, dus het is ondertussen wel eens tijd geworden voor een kort verslagje.
Op vrijdag 24-6 reden we naar Sonthofen, in Zuid-Duitsland. Lekker een hele dag in de auto. Heerlijk voor de benen. Die voelden al niet zo lekker, omdat ik de dinsdag ervoor nog even op Swift had meegereden, in een kopgroepje verzeild was geraakt en tijdens de eindsprint met 2 kuiten vol in de kramp reed. M'n linkerkuit voelde daarna niet zo geweldig.
|
 |
 |
Zaterdag hebben we met z'n 6-en (3 teams, Jacques & Marcel, Joeri & Bram en Ivo & ik) 45km gereden, om vooral ook weer even de eerste klim, de Oberjoch met iets van 350 hoogtemeters, te verkennen. Gelijk was al duidelijk dat Jacques nogal sterk was (en is). Maar ja, hij wint dan ook geregeld klassiekers bij Amateurs. Mijn benen voelen niet slecht, en ik heb zin in zondag!
|
Etappe 1: Sonthofen – Imst 121,01 km -2.447 hm
|
 |
| Zondag begon de boel dan echt, met 120km en 2250 hoogtemeters. Ivo en ik stonden in het 2e startvak, dus startten een minuut na de eersten. 5km neutralisatie, daarna direct de Oberjoch op. We zijn rustig begonnen maar begonnen na een paar kilometer klimmen snel mensen in te halen. Bovenop kom je in een vlak dal en daar belanden we in een soort Alpen-express. Jorg Ludewig, oud-prof van Telekom, had lekgereden en sleurde ons naar voren. In het frame gevouwen volgen dan maar. Uiteindelijk kwamen we bij een groep van een man of 60, die de kopgroep bleek te zijn. Dat was niet echt de bedoeling.. "Gelukkig" moesten we op de eerstvolgende klim de groep laten gaan. Op die klim kwam ook Frank Scheffer, die vorig jaar BergOp deed, ons voorbij. Hij klimt toch een stukje harder. Op de laatste klim van de dag, de Hahntenjoch (934hm en nogal steil in de laatste kilometers) schoot Ivo helaas vol in de kramp en mocht ik 'm even duwen. Daarna was het afdalen naar Imst en zat de dag erop. |
Etappe 2: Imst – Ischgl 148,66 km - 2.793 hm
|
 |
| Maandag, Imst-Ischgl. 150km en 2650 hoogtemeters over de Arlbergpass en de Bielerhoehe. 2 jaar geleden reden we deze etappe ook en gingen we beiden kapot op de Bielerhoehe. Different day, same shit. Wel reden we goed de eerste pas over en was het tempo in het dal behoorlijk ok. Halverwege de Bielerhoehe kwam de klad erin en schoot het niet meer op. Op hangen en wurgen doorgereden en vervolgens misselijk naar Ischgl afgedaald. Niet zo'n goede dag en ik kreeg het besef dat de week nog best lang ging duren. Wel waren we vandaag opgeschoven naar startvak 1, want we stonden ruim bij de eerste 100. Toch nog iets goed gedaan. |
Etappe 3: Ischgl – Naturns 159,54 km - 2.662 hm
|
 |
| Dinsdag, Ischgl-Naturns (Italie). 158km, 2250 hoogtemeters over Tobadill, Reschenpass en de Vinschgauer Hochstrasse. Tobadill kenden we nog van 2 jaar geleden. Een soort Ardennenklim met een linke afdaling. Daarna was het weer op een Alpen-express door het dal richting Norbertshoehe, een onderdeel van de Reschenpass. We besloten rustig aan te doen bij de verzorgingspost. Even rustig een banaantje en wat drinken naar binnen. Daarna reden we duidelijk tussen de groepen in, want op de hele Reschenpass reden we met z'n 2-en. Pas vlak voor de Vinschgauer Hochstrasse zagen we weer anderen. Die laatste klim was nogal steil en het was erg warm, dus ik was wel in m'n element en het liep lekker. De afdaling was bijzonder link en zeker nadat we een ambulance bij een gewonde renner zagen staan hebben we het rustig aan gedaan. Er zat nog een gemeen klimmetje van 2km 10% in de laatste 10 km, maar toen konden we aan het heerlijke lokale appelsap en de Italiaanse broodjes. |
Etappe 4: Naturns - Livigno 118,37 km - 3.572 km
|
 |
| Woensdag, Naturns-Livigno. 118km, 3400 hoogtemeters over de Passo dello Stelvio, Passo di Foscagno en Passo d'Eira. De Stelvio liep goed, al was duidelijk dat Ivo harder bergop kon dan ik. We reden wel opeens tussen mensen die we eerder niet gezien hadden, dus verder voorin dan eerder. De afdaling van de Stelvio was erg lekker, behalve de paar donkere tunneltjes. Op de Foscagno was het eerste stuk erg warm. Het liep niet zo heel lekker totdat we wat hoger kwamen en het frisser werd. Er kwam weer wat snelheid in en we bleven mensen inhalen. Na de Foscagno was het kort dalen en toen nog 200 hoogtemeters op de Eira. Vervolgens afdalen naar Livigno, waar het, in tegenstelling tot 2 jaar geleden, eens niet regende. Het resultaat was weer goed en we kwamen verder vooruit in het klassement. De regen kwam 's avonds en 's nachts trouwens wel, dus we vreesden voor een natte etappe de volgende dag. |
Etappe 5: Livigno – Ponte di Legno 111,57 km - 2.748 hm
|
 |
| Donderdag, Livigno-Ponte di Legno, 107km, 2465 hoogtemeters over de Passo d'Eira, Passo di Foscagno en de Passo del Mortirolo. De regen die 's nachts nog met bakken uit de hemel kwam was bijna weg. We reden in regenjack naar de start, maar daar kon ie gelukkig weer uit. Het was wel nog fris, maar dat heb je 's ochtends op 1800 meter hoogte. We reden goed de Eira en Foscagno op. Daarna volgden wat op-en-neertjes om Bormio heen en daarna het dal richting de Mortirolo. Helaas kreeg Ivo 5km voor de Mortirolo een lekke achterband. Gevolgd door 2km verder weer lek. Omdat we het idee hadden dat hij weer wat beter was hielp ik hem even en ben daarna doorgereden naar de Mortirolo. Die reed ik voorzichtig op, want ik had er wel wat vrees voor, maar het liep eigenlijk best lekker. Door de lekke banden zaten we wat verder van achteren, dus kon ik lekker mensen inhalen. Het was misschien ook wel prettig om even zonder Ivo te klimmen, want zo kon ik meer m'n eigen tempo rijden. We hadden afgesproken dat ik boven maximaal 10 minuten op Ivo zou wachten, maar hij was er helaas nog niet. Dus toen maar afgedaald en daarna het vals platte stuk naar Ponte di Legno "lekker" doorgereden. Ivo kwam uiteindelijk een kwartier na mij over de streep. Na nog een lekke band zag ie dat er een scheur in z'n band zat en kon ie gelukkig ergens een nieuw binnen- en buitenbandje regelen. Wat gezakt in het klassement, maar het gaat nog steeds ok. |
Etappe 6: Ponte di Legno - Kaltern 140,77 km - 3.092 hm
|
 |
Vrijdag Ponte di Legno-Kaltern. 144km met 2950 hoogtemeters over de Passo del Tonale, Brezerjoch, Gampenpass en de Kalterer Hoehe. Uit de start is het gelijk 700 meter klimmen. We dalen in een snelle groep en rijden daarmee ook door het dal naar de volgende klim, de Brezerjoch. Die is behoorlijk steil en bij mij gaat het licht een beetje uit. Gelukkig heeft Ivo ergens hele goede benen vandaan gehaald. Hij op kop van een groep en ik mag proberen erbij te blijven. Op de Gampenpass is het afzien. Die pas is totaal niet steil, maar juist daardoor gaat het nogal hard en heb ik veel moeite. Gelukkig is de afdaling daarna lang, dus kan ik wat bijkomen. Beneden voel ik me, zodra het omhoog gaat, nog steeds niet echt lekker, maar Ivo blijft er hard aan trekken. De knop moest dus maar om en de laatste 3 kwartier rijden we hard door. Het doet nogal veel pijn, getuige ook onderstaande foto, maar mentaal lukt het nu weer.
Aan de finish ben ik volkomen kapot, maar zijn we weer verder naar voren geschoven in het klassement. We staan nu binnen de 1e 50 bij de heren, wat de doelstelling was. |
 |
Etappe 7: Kaltern - Arco 117,40 km - 2.239 hm
|
 |
| Zaterdag, Kaltern-Arco. 116km met 2150 hoogtemeters over de Mendelpass, Andalo en Passo Ballino. Uit de start is het gelijk 900 meter omhoog. Het lijkt wel koers. We rijden in een treintje van een man of 20 naar boven en lossen 1 voor 1 renners uit de groep. Ivo heeft weer superbenen en doet veel kopwerk. In de lange afdaling die volgt sluiten we aan in een grote groep. Voor de klim naar Andalo (700 hoogtemeters) zeggen we nog tegen elkaar dat we vast de slechtste klimmers in de groep zijn. 2 minuten later rijden we aan kop en moet er weer een pak af. Zo is het best leuk om pijn te lijden, want pijn doet het bij mij in ieder geval. Na Andalo volgt een stuk afdalen en vlak en beginnen we aan de Passo Ballino. De laatste 400 hoogtemeters van de Transalp. Omdat we voor het eerst deze week bij Jacques en Marcel (Team Jamais) in de groep zitten smeden we een plannetje om dan voor 1 keer ook eerder over de streep te gaan. Halverwege de klim rijden we weg uit de groep, samen met nog een Nederlands team. We werken goed samen en komen met een voorsprong van 20 a 30 seconden boven. Helaas trekt Team Jamais alles uit de kast in de afdaling en komen ze toch weer bij. We komen tegelijkertijd over de streep. Toch een mooi resultaat, want we komen de laatste dag als 21e over de streep. |
| Het was dus in ieder geval een pittige week. Ik ben blij dat ik gedurende de week steeds harder kon rijden, wat ook door de vermogensmeter bevestigd wordt. Eerst baalde ik wel van het feit dat Ivo net wat sterker was, maar ja, dan had 2 jaar geleden m'n been maar niet moeten breken. Ik denk dat een jaar weinig tot niet trainen me niet geholpen heeft. Ik ben erg blij dat ik dit jaar wel goed heb kunnen trainen, met goede begeleiding, want ik weet zeker dat ik anders veel verder achterop gelegen had en zeker ook niet tijdens de week had kunnen verbeteren. Het meest trots ben ik op de laatste 2 dagen. Die deden erg veel pijn, maar ik kon er goed doorheen. |
| Eind augustus rijden Ivo en ik nog de Ballons Vosgiens. Ik ben benieuwd hoe het daar gaat worden. Ik train ondertussen lekker door, dus daar zal het niet aan liggen. Met de verhuizing die voor de deur staat wordt het alleen wel zaak om ook nog genoeg rust te pakken, zeker in de week voor die cyclo. |
|
Nou, een kort verslagje is vrij lang geworden (als je het tot hier gehaald hebt). Goeie zomer nog en tot 4 september!
Ilja
|
Website: meer TransAlp | meer Ilja Booij | meer WebTrainer BergOp
|
 Labels:
BergOp, Cyclo
 Permanente link naar: Ilja Booij rijdt de TransAlp 2011
|
WebTrainer verzorgt persoonlijke coaching.
Neemt u een WebTrainer Coach abonnement dan krijgt u een vaste persoonlijke coach die u helpt uw sportieve ambities te realiseren.
De coach maakt een optimaal trainingsplan, binnen de tijd en mogelijkheide die u heeft. De trainingen worden samen geëvalueerd en hij motiveert om uw doel te bereiken.
Trainingsbegeleiding die alleen voor topsporters gereserveerd leek, is nu beschikbaar voor iedereen.
 Zoeken in nieuwsberichten
|
Nederlands
English
Contact
RSS feed
Twitter
Ilja Booij rijdt de TransAlp 2011
Archief
Algemene voorwaarden
Copyright
Privacy