WebTrainer

De Glandon ben ik, voor zover dat mogelijk is, heel rustig opgereden (hartslag niet boven 160 en trapfrequentie rond de 90)..na 1 uur en 55 min was ik boven. Aangezien de afdaling van de Glandon na de verschillende ongelukken in afgelopen edities is geneutraliseerd besluit ik, nadat ik over de mat ben gereden, eerst even rustig wat te eten en dan op het gemak af te dalen. Ondanks die neutralisatie kom ik in de afdaling toch nog 4 ambulances tegen die gewonde deelnemers verzorgen..

De rit door het Maurienne dal naar de voet van de Telegraphe verloopt vlot en ik begin aan de klim van deze tweede col. De telegraph wordt altijd het opwarmertje genoemd voor de Galibier maar ikzelf vind dit nog geen makkelijke berg. Hij ligt altijd vol in de zon en qua stijgingspercentages doet deze col niet veel onder voor de overige 3 cols. Hij is alleen iets korter…gelukkig is de temperatuur vandaag een stuk lager dan eerdere edities en ik hou me aan mijn voornemen: rond de 160 hartslagen/min blijven en een hoge trapfrequentie blijven fietsen…benen sparen want die kun je op de Alpe nog compleet in de vernieling rijden als je dat wilt!

Na een bidon te hebben gevuld met water begin ik aan de laatste klim. De benen voelen niet heel erg goed meer maar ik ben verbaasd als ik na 15 minuten al het eerste kerkje zie…de daaropvolgende kilometers zijn echter een lijdensweg….ik tel de omwentelingen van mijn pedalen en tel de bochten af en voor mijn gevoel gaat het voor geen meter meer…ik heb het warm en gooi veel water over me heen om me nog een beetje te koelen…Bij bocht 4 spreek ik mijn broer weer (die mij de  hele dag heeft begeleid) en die geeft aan dat het nog steeds mogelijk is maar dat ik dan nog wel een beetje moet doorrijden…dat gaf op een of andere manier toch weer kracht…ik geef nog 1 keer alles wat ik heb en dan blijkt dat, hoewel lichaam en geest allang verrot zijn, de benen nog best wel wat snelheid kunnen maken…die laatste bochten rij ik 13-14 km/u…in het dorpje zelfs nog 18-20 km/u…ik geef alles om te voorkomen dat ik misschien een paar minuten te kort zou komen…achteraf blijk ik de Alpe toch nog in 1 uur en 20 minuten opgereden te zijn…helemaal niet slecht na 160 km, maar zo voelde het helemaal niet…
Volkomen kapot rij ik in volle vaart over de finish. Ik heb La Marmotte 2012 uitgereden! En ik weet eigenlijk ook wel zeker dat het voldoende moet zijn geweest!

Dat blijkt ook als ik mijn papiertje uit de printer zie rollen:
Brevet D’Or  in 8 uur en 21 minuten (excl de geneutraliseerde afdaling van de Glandon)!!
Adrie, bedankt voor je begeleiding naar dit persoonlijke succes! Jouw begeleiding maakt niet alleen het halen van het doel tot een beleving maar ook de weg ernaar toe is minstens zo leuk en uitdagend!

Nu opzoek naar een nieuw doel voor het komende jaar!….nog suggesties???…