WebTrainer

Rik Dubbink: Trainen met een doel voor ogen

Rik Dubbink is als partner werkzaam bij het software bedrijf CRM Partners.  Dat hij gewent is aan het werken met ontwikkeltrajecten en doelstellingen was ons als snel duidelijk. Voor ons ook wel zo prettig als de doelstelling duidelijk is. Dit jaar was een van de sportieve doelen de Ötztaler Radmarathon. Hieronder zijn verslag van de belevenissen.

Het is kwart over zes, ’s ochtends vroeg. Zondag 26 augustus 2012. Een datum die al maanden, bijna een jaar, rood omcirkeld in mijn agenda staat. Waarop de iPad maanden, weken, dagen, uren, minuten en seconden heeft afgeteld. Voor mij staan ruim 1500 renners, achter mij zeker nog eens 2000. En naast mij staan Rob, Lars en Pim waarmee ik zo van start ga en waarmee ik getraind heb. Met nog ruim een half uur voor de start gaan mijn gedachten terug naar de afgelopen maanden…

Toen Lars en Rob met het idee kwamen versleet ik hen direct voor gek. Wat gaan we doen? De Ötztaler Radmarathon rijden? En dan 238 kilometer en 5500 hoogtemeters overwinnen? Ik had nog nooit meer dan 175 kilometer gereden. En maximaal 4190 hoogtemeters in de Dolomietenmarathon. Maar die is maar 138 kilometer, van een heel andere orde. Maar gaandeweg begon ik te wennen aan het idee en liet me uiteindelijk overhalen. Maar dat werkt alleen met serieuze training, en dus was de stap naar Webtrainer.nl snel gemaakt. In oktober 2011 ging ik met Camiel Dénis aan de slag en op 9 december volgde de eerste test. Camiel was natuurlijk heel beleefd maar het was duidelijk dat ik een uitdaging had. Meer (duur)vermogen en absoluut gaan afvallen was het advies. “Wil je de Ötztaler een beetje leuk rijden dan moet je echt naar 85 kilo.” Dus ik had nog 20 kilo te gaan…

De wintermaanden bracht ik door op de Tacx en indien mogelijk buiten op de weg. Slechts één keer was het zo koud dat we na 60 kilometer naar huis vluchten, maar we hielden ons strikt aan de opdrachten. De duurtrainingen werden langer, 100 kilometer naar 130, 150 en verder. Rondje Markermeer van 204 kilometer. En klimmen. In trainingen en tochten. De Klim Classic in België, Jean Nelissen in Luxemburg en dan op vakantie in augustus naar Carpentras, 15 kilometer van de voet van de Mont Ventoux. De Reus van de Provence deed ik 6 keer deze zomer, waarvan 3 keer op één dag: daarmee ben je dan lid van de club Cinglé du Mont Ventoux. Denkend in Olympische termen had ik het zilver binnen. Nu op naar het Goud…

En dan is het uiteindelijk zo ver! In de verte klinkt het startschot en langzaam komt de menigte in beweging. De eerste 34 kilometer naar Oetz krijgen we bijna cadeau, De afdaling gaat in 46 minuten, ruim 3 minuten sneller dan eerder die week. Heerlijk zo rijden in een grote groep. Maar dat voordeel is er om de hoek in Oetz direct af: de beklimming van de Küthai (2020 meter). Ruim 17 kilometer en met een maximale 18% beslist een serieuze eerste uitdaging. De woorden van Camiel gaan door mijn hoofd: “Blijf zo lang mogelijk in D2 rijden, de extra snelheid van D3 weegt niet op tegen de verzuring”. En dus rijd ik met hartslag 148/149 zeer constant naar boven. De afdaling is mijn terrein. Niet alleen vanwege mijn (toch nog te) hoge gewicht van 89 kilo, maar het ligt me gewoon. Ik haal dus ook in sneltreinvaart grote groepen in en schiet door de weg op naar Innsbruck. Ik kijk achterom en zie Lars zo’n 300 meter achter me. Ik druk het tempo en wacht zodat we samen verder kunnen.

Aan de voet van de Brennerpass raak ik Lars weer even kwijt maar na 25 kilometer haalt hij mij in. Hij is sneller gaan rijden met het oog op de (tijd)controle. Samen komen we over de top van de Brenner (1370 meter), netjes binnen de tijd. Na een korte stop om te eten gaan we door Vipiteno naar de Jauffenpass (2090 meter). Die loopt lekker, gemiddeld zo’n 7 procent. En voor ik het weet zijn de 15,5 kilometer onder de wielen. De tijdcontrole staat echter zeer scherp en we lopen nu 10 minuten achter. Helaas begint het ook nog te regenen. Op de top van de Jauffen dondert het onweer recht boven ons, de afdaling is plotseling spekglad en de hagel slaat ons in het gezicht. Voorzichtig dalen we af en verliezen zo nog meer tijd op het schema. Aan de andere kant, we rijden nog en halen veel mensen in. Er stappen nu ook regelmatig mensen af die door verzorgers van beschermend folie tegen de kou worden voorzien.

In San Leonardo stoppen we kort om regenjasje, armstukken en warme handschoenen uit te trekken. In de zon is het opeens behoorlijk warm. De Timmelsjoch start redelijk stevig. Na het bordje “Timmelsjoch 22 km” duurt het voor mijn gevoel een eeuwigheid tot het volgende bordje “Timmelsjoch 21,5 km”. De moed dreigt mij in de schoenen te zinken maar we draaien ondertussen gewoon door en de weg vlakt al weer af. Na een korte stop bij een ongepland waterpunt gaat het opeens snel een staan we in ‘no time’ bij de laatste ravitaillering in Schönau. We liggen nu weer ruim voor op het tijdschema en dat geeft een enorme oppepper. Met nog 12 kilometer te gaan naar de top beginnen we steeds beter te rijden. Het tempo blijft keurig strak en we halen nu massa’s mensen in. Zo’n twee kilometer onder de top vlakt de weg af naar 1 à 2%. Een kleine tegenvaller is wel dat het inmiddels snoeihard waait en we dus gewoon moeten door- buffelen. Ook de afdaling van de Timmelsjoch en de klim naar de Mautstelle is gewoon werken door harde wind en snijdende kou. Maar het laatste stuk via Obergurgl  terug naar Sölden voelt aan als een zegetocht. De laatste twee kilometer door de hoofdstraat krijgen we van voorbijgangers spontaan applaus. We zijn dan wel niet snel, maar we komen binnen en verdienen het ‘Ötztaler Finisher Trikot’, het mooiste shirt in mijn collectie! Natuurlijk ben ik heel moe, maar kapot ben ik niet. Ik heb goed gedoseerd en daarmee de tocht met plezier kunnen uitrijden. Dankzij de perfecte begeleiding van Camiel en Adrie. We zijn fysiek en metaal veel sterker geworden en hebben het nodige geleerd over randvoorwaarden als voeding en race indeling. Een hele mooie ervaring!

Website: Ötztaler Radmarathon | Rik Dubbink | WebTrainer BergOp 2012 |

WebTrainer verzorgt persoonlijke coaching.
Neemt u een WebTrainer Coach abonnement dan krijgt u een vaste persoonlijke coach die u helpt uw sportieve ambities te realiseren.
De coach maakt een optimaal trainingsplan, binnen de tijd en mogelijkheide die u heeft. De trainingen worden samen geëvalueerd en hij motiveert om uw doel te bereiken.
Trainingsbegeleiding die alleen voor topsporters gereserveerd leek, is nu beschikbaar voor iedereen.

Zoeken in nieuwsberichten

Zoeken