De sportbegeleiding van Jack van 't Pad door WebTrainer is al een aantal jaren gaande. Jack is een bevlogen cyclo-cross rijder bij de Master categorie die wel houdt van een beetje avontuur. Verleden jaar heeft hij zich over laten halen om in England een speciale cross te gaan rijden. Dit jaar was het zover. Dat het speciaal was blijkt wel uit het verslag dat hij er van gemaakt heeft. |
Als diehard cyclecrosser werd ik een paar jaar geleden getipt door een fietsvriend met de vraag "is dit niet iets voor jou?" |
World's Hardest Cyclocross Race |
|
De site van 3 peaks cyclo cross met de foto’s en de filmpjes waren indrukwekkend. Door het ruige Yorkshire Dales National Park is een (wandel)route uitgezet voor cyclecrosser. Afstand 61 kilometer, waarvan 6-8 km lopend, 33 km off-road en 20 km over verharde weg. |
|
Dit jaar was de 50e editie en samen met een fietsmaat besloot ik dit avontuur aan te gaan. We waren overigens de enige Nederlanders. Verder een handvol Zwitsers en veel moedige Engelsen.
|
|
De zaterdag voor de race arriveerden we in Hotel Inn The Plough, een half uur fietsen vanaf de start. Het was mooi weer en de verkenning van de omgeving verliep prima. Helaas was de weersverwachting ronduit slecht voor zondag: eerst motregen, gevolgd door gewone regen. |
|
:: Een moddercrash in wording. |
De volgende ochtend bleek alles uit te komen: hondenweer. Gelukkig bij de start droog, zo’n 600 renners staan klaar. Tot aan de echte start (daar waar je het veld ingaat) reed er een auto voor het peloton. Gelukkig ging het niet harder dan 40 km per uur! Eenmaal het veld in bleek hoeveel het afgelopen week geregend had… |
|
Tot aan de eerste Peak (Ingleborough, 723 meter) was het bijna alleen maar lopen en flink schuin omhoog. Als extra handicap dikke mist en op de top stond windkracht 8-9. Je moest de fiets heel goed vasthouden! De afzink tot Cold Cotes (260 meter) ging over 5 km zeer drassige weide waar menig renner modder ging happen! Hierna een stuk asfalt om tenslotte de tweede Peak (Whernside, 736 meter) te ‘bestormen’. Hier ook weer onbegaanbare stenen paden en een afgrijselijke harde wind. De regen kwam toen flink naar beneden. Ik voelde me als een pelgrim op een onmogelijke tocht: wat was dit vreselijk! Er was geen mogelijkheid te stoppen. Hier stoppen betekende een zekere dood, niemand zou je komen redden… |
De afdaling tot het Blea Moor Aquaduct (310 meter) ging over spekgladde stenen met veel niveauverschil, levensgevaarlijk. Zie het filmpje maar: https://vimeo.com/51028192 Probleem met het lopen klimmen en afdalen waren de Sidi crossschoenen: veel te harde zool en daardoor kreeg je flinke pijn in kuiten en voetzolen. |
|
Diverse waaghalzen kwamen ons stuiterend voorbij, menigeen ging over de kop. Eenmaal beneden moest een tiental kilometers over de weg gereden worden. Totaal verkleumd moest hierna de derde Peak (Pen-Y-Ghent, 694 meter) bedwongen worden. Deze Peak kon zowaar voor een flink gedeelte fietsend genomen worden! In de afdaling moest (zoals eerder ook al) door diverse flink gezwollen stroompjes gereden of gewaad worden. Tenslotte nog drie kilometer over de weg naar de finish. Totaal gesloopt stonden we tenslotte onder de, gelukkig aanwezige, douche. Echt een helletocht. Ik betwijfel of dit voor herhaling vatbaar is…. |
Website : 3 Peaks Cyclo Cross | Video | Jack van 't Pad | cyclo cross
|
Foto's: Jack van 't Pad & Kees van Asten
|