Dinsdag 2 juni was Districtskampioen tijdrijden bij de oude mannen'', zoals Marko Jeletich (47 jaar) het zelf met een knipoog noemt (nou ja, in dit geval 'oude mannen' van slechts 30+ dan).
Zijn verhaal:
Ik was m'n computertje vergeten en kon dus vrijuit op gevoel rijden. Gelukkig helpt het een beetje ervaring hierin te hebben. De omstandigheden waren "speciaal", een kanonharde wind en wat water uit de lucht. Bij het inrijden merkte ik al dat ik goede benen had (reed samen met een clubgenoot en ik merkte dat hij mij een beetje wilde afbluffen, maar ik kon vrij eenvoudig versnellen en hem afbluffen... jaja lekker belangrijk op je oude dag, maar de psychologische oorlogvoering was gestart...). Voor mij was er een renner uitgevallen, dus ik had een gat met degene voor mij van 2 minuten. Diegene voor mij won afgelopen zondag een tijdrit in Utrecht bij de sportklasse en op papier was hij goed snel (hij reed daar 44-45 gemiddeld). Bij de start had hij de pech dat z'n ketting er af liep, maar mij gaf dat zoiets van “zou leuk zijn hem in te halen…”). Ik ben redelijk rustig gestart voor mijn gevoel (met wind mee dus niet heel langzaam in snelheid), na 1,5 km bocht naar links, wind half van links. Evengoed kon ik de 12 blijven rijden. Kilometertje verder bocht naar rechts, wind mee, vol gegaan op 54 x 11. Wat was dat kikken, vloog laag over de weg (tenminste, dat gevoel had ik). bochtje naar rechts en nu wind half van rechts. Kon ik toch de 13 blijven rijden.... Ik had wel de grootst mogelijke moeite om de fiets op de weg te houden. Ik had evengoed een hoog voorwiel en dicht achterwiel gestoken. Uiteindelijk bleek rechterhand aan het stuur en linker arm in de beugel voor mij de beste oplossing. Dan bochtje naar rechts met de laatste 4 kilometer voor de boeg die naar rechts afboog om weer met wind half te finishen. Tegen de wind in kon ik nog de 14 en 15 rondkrijgen. Op het stuk met de wind half van rechts zag ik in de verte iemand fietsen. Daardoor had ik een mooi richtpunt. Ik wilde persé dat stipje inhalen. Met wind tegen lukte dat ook en inderdaad het was de renner die 2 minuten voor me gestart was. Na te zijn gefinisht op de 12 bleek de eindtijd 15:28 voor de 12 kilometer. 46,5 km/uur gemiddeld... Jemig, zo'n gemiddelde heb ik in tijden niet meer gereden... Daar had ik als elite renner al een hele kluif aan vroeger. Uiteindelijk bleek dat de 2e tijd van de dag te zijn. 1 junior(!!) was 10 seconden of zoiets sneller. Hij reed 47 km/uur gemiddeld... De beloften en elite renners (ja ze moesten wél de dubbele afstand, maar toch, reden gemiddeld langzamer. 45 en een beetje.. Ik was wel blij hiermee (understatement van het jaar). Ik denk dat de extra koolhydraten van maandag en dinsdag wel geholpen hebben.
WebTrainer: Deze laatste zin over voeding verwijst naar de aanpassingen die Marko het afgelopen jaar heeft gedaan aan zijn voeding. Heel gedisciplineerd (grotendeels op basis van interesse) koolhydraat-arme voeding tot zich nemen en heel veel rustige ritjes in D1. Hiermee verloor hij aardig wat kilo’s en is zijn duurvermogen flink verbeterd. Dit zorgt, bovenop zijn al hoge niveau in tijdritten en wedstrijden in de afgelopen jaren, voor deze progressie in het tijdrijden op de momenten dat hij voor wedstrijdinspanningen weer wel wat meer koolhydraten eet.
Gefeliciteerd Marko!
|