Ger de Heus heeft in 2010 mee gedaan aan WebTrainer BergOp en verblijft momenteel in het Spaanse Ronda, Andalusië. Leon Burger is zijn coach. |
|
Zaterdag 30 april zal voor mij de eerste cyclo van het jaar plaatsvinden, La Sufrida in Ronda. Ik zit hier nu al weer enkele maanden en heb heel wat trainingskilometers kunnen maken. De afgelopen weken heb ik me verheugd op deze tocht van 193 km over 4.000 hoogtemeters. Een mooie test voor La Marmotte begin juli. Als ik opsta om 7 uur krijg ik bevestigd wat het weerbericht de afgelopen dagen al voorspelde. Regen! En niet zo’n beetje ook maar een heftige stortbui en overal om me heen een grote grauwe massa.
|
Ik moet direct weer denken aan het artikel van Jim van den Berg over motivatie. Het gevoel van twijfel overvalt me nu heel duidelijk. Moet ik in dit waterballet gaan starten? Wat staat ons nog meer te wachten. |
Toch maar even aangekeken en besloten naar de start te rijden om daar doornat en met een laag water in mijn schoenen te arriveren. Maar op dat moment droogt het wat op en breekt de bewolking zowaar. Dus toch maar naar het startvak gegaan. |
|
La Sufrida is een niet al te grote koers maar staat wel bekend om zijn zwaarte. De grote klapper van de streek is de “101 km” volgende week voor MTB’ers, hardlopers en wandelaars. Dan zullen er ruim 7.000 deelnemers uit het voetbalstadion van Ronda vertrekken. |
Alles is hier boven verwachting goed georganiseerd. Weliswaar in een prettige chaos maar wel goed. Alles gaat op naam en nummer en er zijn zoveel mensen van de organisatie aanwezig dat je overal snel geholpen wordt. Het startvak is aanvankelijk nogal leeg omdat ik het Spaanse kwartiertje weer vergeten was. Maar om 9.15 uur klinkt dan toch het startsein compleet met vuurpijlen en gaan we op weg. |
|
Eén grote groep achter een echte koersdirecteur in zijn wagen met zwaailichten. We vertrekken uit Arriate en tot en met Ronda verloopt de koers geneutraliseerd. Niet dat het wat uitmaakt want amper op weg dient zich de volgende hoosbui alweer aan en om beurten gaan we allemaal de regenjacks aantrekken en versplintert het hele peloton. |
Tegen de tijd dat we aan de eerste klim beginnen naar de Puerto de Montejaque (822 m) vormt zich een voor mij leuke groep Spanjaarden waar ik lekker mee door kan rijden. De kop is al geen velden of wegen meer te bekennen maar dat mag de pret niet drukken. Een krasse 60’er zet zich aan kop en sleurt ons naar Zahara, de voet van de klim naar Las Palomas. |
De klim begint nog wel aardig maar ook hier kennen de weergoden geen genade en valt ons de nodige regen ten deel. Alles raakt volledig verspreid en van groepjes is geen sprake meer. Op de top is het nat en koud maar de verzorgingspost (avituallamiento, heel mooi scrabblewoord!) voorziet ons van alles wat we wensen. De afdaling is waardeloos in de regen en de daaropvolgende klim (El Boyar) net zo. Dan volgt de grote afdaling over 15 km naar El Bosque. Normaliter een heerlijke afdaling maar nu in de nevel met soms zich van amper 50m. |
In het dal tussen El Bosque en Ubrique is het veld al aardig gedecimeerd, kennelijk hebben veel rijders aan de voet van El Boyar besloten de korte route van 103 km te nemen. Misschien nog niet zo’n slechte keuze want het wordt er niet beter op.
|
|
Voor mij betekent het alleen ploegen tegen de wind in omdat de snelheidsverschillen met de enkele rijders te groot zijn om een groepje te vormen.
Na Ubrique in de lange, lange klim naar Cortes de la Frontera vind ik gelukkig wel weer wat gezelschap. De beste vraag van die dag wordt daar gesteld, “hoe het mogelijk is om in het vlakke Nederland zo te trainen dat je zo de bergen kunt beklimmen? (IK heb maar op mijn webtrainer shirt gewezen. Helaas weinig te zien vandaag door mijn regenjack)
|
In Cortes krijg ik het zelf zwaar om het groepje te volgen maar de volgende verrassing dient zich al aan. De organisatie heeft besloten de koers met 30 km in te korten vanwege het slechte weer. Plots zijn er nog maar 40 km te rijden en dat betekent dat het aftellen is begonnen. Na nog een paar pittige buien maar nu met de krachtige wind in de rug arriveren we 1:30 uur later weer in Arriate voor het in ontvangst nemen van de oorkonde, polo en talloze andere kleinigheden in het pakket. |
|
Ruim 163 km in iets minder als 7 uur valt me gezien deze omstandigheden niets tegen. De uiteindelijke hoogtemeters zijn onduidelijk maar ik houd het op ruim 2.500. Mijn Garmin heeft wat gehaperd tijdens de koers (door de regen?) en laat na de beklimming van Las Palomas alleen nog een afdaling zien! |
Kortom, het was een bijzondere ervaring om mijn eerste cyclo in Spanje mee te maken. Veel beter georganiseerd dan het dagelijkse leven. En volgend jaar opnieuw maar dan in de zon en de hele afstand! |
Website: meer Ger de Heus | meer cyclo | |